‘Nakba’ (Arapça ‘Felaket’ için) olarak da bilinen 1948 Savaşı, Filistin halkının geleceğini etkileyen temel olaydı. 1947 tarihli BM Bölünme Planı’nın, planı yerli Filistin halkının topraklarını ele geçiren bir sömürge hareketinin (Siyonizm) uluslararası kabul görmesi olarak gören Arap devletleri tarafından reddedilmesinin ardından, Arap ve Siyonist güçler arasında çatışmalar başladı. Nisan 1948’in başlarında, Siyonist güçler, BM planında Yahudi devletine tahsis edilen toprakların çoğu üzerinde kontrolü ele geçirdiler. Mayıs ayında İsrail Devleti’ni ilan ettikten ve ardından gelen çatışmalarla Siyonist güçler saldırıya geçerek, gelecekteki bir Filistin devletinin parçası olması gereken, üzerinde anlaşmaya varılan bölünme sınırlarının ötesindeki toprakları fethetmeye başladı.

Çatışma sırasında ve İsrail devletinin kurulmasıyla birlikte 700.000 Filistinli evlerinden atıldı veya savaştan kaçtı. Geride kalan topraklara ve mülklere İsrail tarafından el konuldu ve mültecilerin topraklarına geri dönmesini önlemek için derhal tedbirler alındı. Bu kitlesel sınır dışı etme ve geri dönüşün engellenmesi birçok tarihçi tarafından etnik temizlik olarak adlandırılmaktadır. 1948’de Filistinli mülteci sorunu ve İsrail’in Filistinlilere yönelik politikasının temelini oluşturan parçalanma, mülksüzleştirme ve etnik temelli ayrımcılığın yasal-politik rejimi doğdu.